Memory Alpha
Advertisement

Napęd warp v1.0 Nowa wersja strony zbudowana od początku. --Blacksmith of Time


Ten artykuł jest właśnie poddawany intensywnej rozbudowie. Poniżej znajduje się treść medalowego artykułu Anglojęzycznej Wersji Memory Alpha. Jeśli chcesz wspierać rozwój Polskiej Wersji Memory Alpha pomóż przetłumaczyć go na język polski! Zobacz też inne tłumaczone strony oraz Pomoc dla tłumaczy.

Warp drive

Fizyka Warp

USS Enterprise (alternate reality) at warp

USS Enterprise (alternatywna rzeczywostość) z alternatywnej rzeczywistości w warp.

USS Enterprise-D, TNG Season 1-2

USS Enterprise-D w warp

Napęd warp jest w użyciu już trzy wieki. To wartościowa technologia.
  —Geordi La Forge, 2370

Napęd warp jest technologią pozwalającą na podróże kosmiczne z prędkościami nadświetlnymi. Działa on poprzez generowanie pola warp w formie bąbla podprzestrzennego, które otacza statek, uginając lokalnie przestrzeń i prowadząc statek z prędkością dużo przekraczającą prędkość światła. Prędkości te są określane według współczynnika warp. Napęd warp jest najpopularniejszym sposobem transportu międzygwiezdnego w galaktyce Drogi Mlecznej, czyniąc możliwymi miedzygwiezdną eksplorację, handel oraz wojny.

Napęd warp v1.0 propozycja nowej strony napędu warp. --Blacksmith of Time (dyskusja) 10:55, cze 7, 2016 (UTC)

Etymologia[]

W 2063 terminu "napęd warp" użył już Zefram Cochrane, odnosząc go do swojego silnika w Phoeniksie. Aczkolwiek Cochrane na wyświetlaczach swojego statku używał określenia "generator przestrzeni warp" (Star Trek: Pierwszy Kontakt). Nawet jeszcze w 2150-tych, silnik warp pięć oficjalnie nazywany był "odkształcacz pola grawimetrycznego" (ENT: „Cold Front”).

Większość kultur w Drodze Mlecznej używa określenia "napęd warp", a od późnego 23-ego stulecia był to najpopularniejszy termin również w Federacji (Star Trek: The Original Series). W latach 2250 w Gwiezdnej Flocie używano terminu 'hipernapęd' (TOS: The Cage) a Ferengi używali czasami określenia 'napęd świetlny' (TNG: Peak Performance).

Space warp było jednym z słów wymienionych w słowniku pod hasłem "tunel na niebie". Wykres ten był widziany w pokoju szkoleniowym w Deep Space 9 w 2369 (DS9: "In the Hand of the Prophets").

Użycie terminu "hipernapęd" w The Cage nigdy nie zostało w pełni wyjaśnione, ale przewodnik pisarzy, The Star Trek Guide (trzecia rewizja, strona 8) [1] sugeruje jego pochodzenie. Wg niego, "prędkość hiper-świetlna" jest mniej preferowana alternatywą dla terminu "prędkość warp". Hipernapęd stał się potem bardziej znany jako napęd ftl w Gwiezdnych Wojnach. [2] Zgodnie ze Star Trek: The Next Generation Technical Manual (strona 54), oryginalne, oficjalne określenie używane przez Cochrane'a w 2060- brzmiało "napęd dystorsji kontinuum", które tylko nieformalnie zostało zastąpione z czasem napędem "warp".

Technologia[]

Rotarran goes to warp

Rotarran przyspiesza do warp, widok z wnętrza statku.

Warp without Command

The USS Voyager przyspiesza warp

Federacyjne silniki warp z 24. wieku napędzane były reakcją materii (deuteru) i antymaterii (antydeuteru), za pośrednictwem kryształów dylitu, który nie reaguje z antymaterią w obecności pola elektromagnetycznego o wysokiej częstotliwości. Reakcja wytwarza wysoko energetyczną plazmę, zwaną elektro-plazmą lub plazmą warp, która jest odprowadzana przewodami plazmowymi przez system elektro-plazmowy (EPS). Następnie elektro-plazma wstrzykiwana jest iniektorami do cewek pola warp, ulokowanych z reguły na osobnych gondolach. Cewki te zbudowane są z kortenidu verteriowego i generują pole warp. Plazma jest w odpowiednich momentach wstrzykiwana w przestrzeń między cewkami co daje efekt "nawarstwiania" się pola podprzestrzennego, popychając statek naprzód.

Inne cywilizacje używają innych źródeł energii, jak na przykład Romulanie, którzy do zasilania swoich napędów warp posługują się sztuczną osobliwością kwantową, ale podstawowy proces jest podobny. Na niektórych statkach, jak w przypadku klasy Intrepid, gondole montowane są na pylonach o zmiennej geometrii.

Części układu[]

Warp propulsion systems graphic

Główne komponenty napędu warp

Sovereign Warp Core

Rdzeń warp klasy Sovereign

  • Podtrzymywanie antymaterii
  • Induktor antymaterii
  • Przekaźnik antymaterii
  • Naboje deuteru
  • Elektroplazma
  • Wyłączniki awaryjne
  • Główna instalacja chłodząca przepływ
  • Splot magnetyczny
  • Gondole
  • Rdzeń unieważniający
  • Dodatkowa instalacja chłodząca przepływ
  • Induktor fazowy
  • Przewody plazmowe
  • Wewnętrzna chłodnica plazmy
    • Płyn chłodzący plazmę
  • Regulator plazmy
  • Przewód energetyczny
  • Sieć energetyczna
  • Cewka do przywracania matrycy kosmicznej
  • Generator pola warp
  • Rdzeń Warp / matter/antimatter reaction assembly
    • Iniektor antymaterii
    • Uszczelka iniektora antymaterii
    • Komora dylatowa
      • rama artykulacyjna dylitu
      • klapa komory dylitowej
      • kryształ dylitowy
      • regulator dylitu
    • Komora łącząca
    • Iniektor materii/iniektor deuteru
    • Składasz matrycy theta

Rodzaje[]

  • Napęd warp klasy 7
  • Napęd warp klasy 9
  • Ulepszony napęd warp
  • Jednostka graf S-2
  • Rezonator podprzestrzenny
  • Plazma tetrionowa
  • Tricykliczny napęd plazmowy
  • Silnik warp pięć
  • Silnik warp trzy
  • Fuzja pulsacyjna yoyodyne

Rozwój[]

Napęd warp i inne szybsze-niż-światło technologie napędowe były istotne dla międzygwiezdnych ciwilizacji, handlu i lotów na duże odległości międzygwiezdne. Bez nich takie dystanse byłyby niemożliwe do pokonania w żadnym rozsądnym czasie, sprawiając, że cywilizacje zwykle byłyby ograniczone do jednego sektora (TNG: "A Matter of Time"). W tej perspektywie, planety znajdujące się wiele lat dalej z prędkościa impulsu, mogłyby zostać osiągnięte w kilka dni za pomocą statku z napędem warp (TOS: "Na koniec galaktyki").

Różne kultury w galaktyce odkryły napęd warp w swoim własnym czasie i szybkości rozwoju, tak jak dla większości było to możliwe. Wulkanie byli cywilizacją międzygwiezdną już w IX wieku. p.n.e i osiągnęli prędkość warp siedem w 2151 (ENT: "The Andorian Incident", "Fallen Hero"; DS9: "Little Green Men"). Kligonie mieli możliwość podróży międzygwiezdnej w czasie Kahless w IX w. Również wynaleźli napęd warp po roku 1947 i osiągnęli warp sześć w 2151 (TNG: "Rightful Heir"; DS9: "Little Green Men"; VOY: "Day of Honor"; ENT: "Judgement"). Romulanie byli niegdyś uważani za grupę bandytów i napęd warp był kluczową technologią, która pozwoliła im założyć Gwiezdne Imperium (Star Trek: Rebelia). Vissianie rozwinęli napęd warp ok. XII wieku (ENT: "Cogenitor"). Borg w Kwadrancie Delta zaczęli ustalać ich międzygwiezdny kolektyw w XV wieku (VOY: "Dragon Teeth"). Jednakże, był to gwałtowny postęp dla ludzkości, co poprowadziło ich do szerokoskalowej eksploracji galaktyki i uformowania Zjednoczonej Federacji Planet.

Quark stwierdził w "Little Green Men", że Ferengi mieliby napęd warp przed "Ludźmi, Klingonami, a nawet Wulcanami", gdyby dostarczył technologię warp do Ferenginara w 1947 roku. Zobacz Little Green Men - Ciekawostki po więcej informacji.
Według "Rightful Heir", zanim Kahless zginął, oświadczył, że pewnego dnia powróci w systemie gwiazd Boreth. Krótko po tym Klingoni zbudowali tam klasztor Boreth, aby poczekać na jego powrót. Według odcinka "Day of Honor", Kahless żył w IX wieku. W Star Trek: Star Charts (str. 55) stwierdzono, że Klingoni osiągnęli prędkość warp w roku 930. Jednakże Quark stwierdził w "Little Green Men", że Ferengi mieliby napęd warp przed Klingonami, gdyby dostarczył technologię osnowową do Ferenginar w 1947 roku.
Odnosząc się do technologii napędowej Wulcanów na pokładzie T'Plana-Hath, Ronald D. Moore skomentował: "Z pewnością Cochrane jest uznawany za wynalazcę napędu warp, jaki znamy w Trek, więc możemy założyć, że Wulcanie używali czegoś innego - prawdopodobnie wariant zawartej w nim osobliwości używany przez Romulan, mogła to być znacznie bardziej niebezpieczna i nieskuteczna technologia, która szybko została porzucona przez większość galaktyki po wprowadzeniu systemu Cochrane'a." (Czat AOL, 1997)

Rozwój napędu warp został uznany przez Zjednoczoną Federację Planet za wyznacznik w zaawansowanych społeczeństwach. Stało się to dopiero po rozwinięciu się napędu warp, gdy Federacja nawiązała kontakt, jak skodyfikowano w Pierwszej Dyrektywie (TNG: "First Contact").

21. wiek[]

Phoenix warp

Phoenix przechodzi w warp

Na Ziemi, napęd warp został wynaleziony przez Zeframa Cochrane'a w czasie Trzeciej Wojny Światowej (Star Trek: Pierwszy Kontakt).

Pojazd kosmiczny zaliczany do testowania fenomenu warp nazywał się Bonaventure (C1-21) (DS9: "The Nagus", art produkcyjny).

Pomimo trudów wynikających z następstw wojny i braku zaawansowanych materiałów, Cochrane był w stanie zbudować statek z obsługą warp, używając skonwertowanej rakiety Titan II. Udany pierwszy lot jego statku - Phoenix - odbył się 5 kwietnia 2063 roku i zwrócił uwagę statku eksploracyjnego Wulkanów, prowadząc do zdarzenia znanego jako Pierwszy Kontakt (Star Trek: Pierwszy Kontakt).

Bonaventure (10281NCC) został później pierwszym statkiem kosmicznym, który posiadał napęd warp (TAS: "The Time Trap")

22. wiek[]

Rozwój technologii warp trwał dalej przez kolejne osiemdziesiąt lat po pierwszym locie Phoenixa – w dużej mierze dzięki ostrożnej radzie Wulkanów - i dopiero w latach 2140-tych silnik warp opracowany przez Henry'ego Archera w Warp Five Complex mógł przekroczyć współczynnik warp dwa.

Silnik przeszedł pomyślne testy w NX-Beta przez Dowódców A.G. Robinsona i Jonathana Archera do prędkości warp 2.5, przełamując tak zwaną "barierę warp 2" (ENT: "First Flight").

Do roku 2151 technologia warp została ulepszona na tyle, by umożliwić podróże w warp 5, i pierwszy statek ludzi, Enterprise, został zbudowany w tym celu (ENT: "Broken Bow"). Chociaż Enterprise początkowo nie był w stanie w pełni wykorzystać tego potencjału (maksymalnie osiągał warp 4.7), statek kosmiczny ostatecznie osiągnął warp 5 dnia 9 lutego 2152 (ENT: "Fallen Hero").

Do 2161, technologia napędu warp Gwiezdnej Floty zdołała osiagnąć warp 7 i te silniki były wbudowywane do ostatniej klasy statków floty (ENT: "These Are the Voyages...").

23. wiek[]

Rozwój i udoskonalenie napędu warp nabierała tempa, a po 2240-tych okręty Starfleet klasy Constitution miały standardową prędkość podróżną warp 6 i prędkość awaryjną tak wysoką jak warp 8 (chociaż w odpowiednich warunkach, silniki mogą osiągnąć warp 9). Statki te wykorzystywały ten znaczący przełom w technologii warp, który miał miejsce między 2236 i 2254, łamiąc tak zwaną 'barierę czasu' (TOS: The Cage).

Higher warp factors continued to be reached, mostly through alien intervention, or dangerous malfunction. The USS Enterprise was modified by the Kelvans to maintain a speed of warp 11 in 2268. Later that year, the Enterprise accelerated to a speed of warp factor 14.1, after being sabotaged by a Kalandan planetary defense system. At that velocity, however, the ship came within moments of destroying itself. (TOS: „By Any Other Name”, „That Which Survives”)

At around the same time, warp engines were being redesigned to allow standard speeds of warp 8 and above. During the refit of the Constitution-class, the cylindrical-shaped nacelles were replaced with a new flattened design. (Star Trek I)

According to the Star Trek Spaceflight Chronology (p. 180), the new warp drive of the Enterprise after the refit was an advanced fourth generation warp drive system known as "pulsed warp drive".

Warp theory continued to advance with the development of the first transwarp drive engines in the mid-2280s, which would have theoretically allowed greater efficiency and any warp speed to be available for a ship. However, the transwarp experiment of USS Excelsior ended in failure, and the technology was abandoned at that time. The Excelsior itself was deemed spaceworthy, retrofitted with conventional warp drive and commissioned as NCC-2000 under the command of Captain Hikaru Sulu. (Star Trek III: W Poszukiwaniu Spocka; VOY: „Threshold”; Star Trek VI: Nieodkryta Kraina)

24. wiek[]

At some point in the 24th century, a new warp factor scale came into use, which placed warp 10 as a theoretical maximum. (VOY: „Threshold”)

According to Star Trek: The Next Generation Technical Manual, the new scale was a more advanced function than the previous cubic power scale, with factors increasing exponentially in terms of power consumption and equivalent speed. This "new" scale also presents a maximum "cap" on the absolute velocity of a warp drive, even beyond the warp 10 limit; since energy cannot be created or destroyed, an exponential increase in power consumption would eventually outstrip the amount of available energy in the known universe.

By the time the Szablon:Class starship was being designed in the 2360s, warp technology had progressed to the point where speeds of warp 9.6 could be sustained for up to twelve hours, although warp 9.2 was considered the "red line." (TNG: „Encounter at Farpoint”)

According to Star Trek: Deep Space Nine Technical Manual (pp. 151-158), the classification of Federation warp drives capable of maintaining speeds of warp factor 9.2 and above for at least 12 hours was "1,500+ cochrane warp core".

The USS Voyager was capable of a top cruising speed of warp 9.975. (VOY: „Caretaker”, „Relativity”)

The USS Prometheus was capable of a sustained cruising speed of warp 9.9. (VOY: „Message in a Bottle”)

In 2370, the Hekaran scientist Serova discovered that the use of conventional warp engines caused damage to the fabric of spacetime. The Federation Council imposed a speed limit of warp factor 5 on all Federation vessels in all but extreme emergency cases, such as medical emergencies. (TNG: „Force of Nature”, „Eye of the Beholder”)

Warp speeds above warp 5 were routinely used after 2370, without mention of the harmful effects, suggesting a solution was found, even though it was not mentioned on-screen. (Star Trek Encyclopedia 2nd ed., p. 187) See also: Variable geometry pylon. As the "speed limit" probably also limited potential future storylines, it seems that the concept was quietly done away with, shortly into the next season. Brannon Braga has noted that, "When you limit warp drive, the rug is being pulled out from under Star Trek." (Captains' Logs: The Unauthorized Complete Trek Voyages, p. 294)

It was not until 2372, that the transwarp threshold was broken by the Federation. Tom Paris of the USS Voyager managed to achieve infinite velocity on the shuttlecraft Cochrane. However, this form of travel was found to have severe, unanticipated side effects. (VOY: „Threshold”)

...and beyond[]

In an alternative future once glimpsed by Jean-Luc Picard, speeds of at least warp 13 were possible. (TNG: „All Good Things...”)

In the October 1995 issue of OMNI, science advisor Andre Bormanis stated the idea of warp factors beyond 10 in the alternative future was a recalibration of the warp scale, as ships of that era had gotten faster. Bormanis suggested the possibility that warp factor 15 was set to be the ultimate speed limit and warp 13 in that scale would have been the equivalent of warp factor 9.95 in the previous scale.
The box of the Playmates desktop model of the alternative future-Enterprise-D called it a transwarping ship. [3]

Appendices[]

Background information[]

Gene Roddenberry originally intended the Enterprise to become transparent while in warp drive, as depicted in The Cage (later reformatted into the two-part "The Menagerie").

The idea was that the ship would be traveling faster than light, which means that light would not reach it, rendering the vessel invisible to the naked eye. However, according to Einstein's Theory of Special Relativity, the speed of light is a constant from any frame of reference. An observer moving at close to "c" would still observe light moving toward him and away from him at "c."

External links[]

Advertisement